Techniki wytwarzania paciorków z muszli Szczeżui

Człowiek od zawsze przyozdabiał siebie i swoich bliskich. Przyozdabiał żywych i umarłych surowcami, które znajdował w otaczającym go środowisku. Wykorzystywał wszystko to, co mu się podobało, między innymi kwiaty, owoce, kamienie, kości, muszle i wiele innych. Zaczął tworzyć ozdoby w celu odróżnienia się, wywyższenia się, zaspokojenia chęci posiadania a także podwyższenia swojego JA. Człowiek posiadł umiejętność przekształcania znajdowanych i odnajdywanych surowców. Jednym z takich surowców okazała się muszla szczeżui wielkiej (Anodonta cygnea), z której to w młodszej epoce kamienia i w początkach epoki brązu wytwarzano paciorki.
Człowiek kilka tysięcy lat temu wykorzystywał tego małża osiągającego ponad 20 cm nie tylko do produkcji paciorków. Był zapewne miejscowym urozmaiceniem jadłospisu, mógł być przynętą na suma (Silurus glanis), czy karmą dla zwierząt. Dar natury, który człowiek potrafił wykorzystać w wielu dziedzinach swojego życia.

Szczeżuja wielka (Anodonta cygnea)

Gotowy surowiec

Nacinanie

Łamanie

Wiercenie

Wiercenie

Szlifowanie

Końcowy efekt

Paciorek

Proces wytwórczy paciorka